کج اندیشی ممنوع !!!؟...
و باز محرم آمد و بیرق های عزاداری سرور وسالار شهیدان ، حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) بر سر در مساجد و حسینیه ها بر افراشته شد.
در این بین حضور پر شور و دیدنی کودکان همراه با پیشانی بند های ((یاحسین)) ((یا اباالفضل)) و.... صحنه هائی زیباو به یا ماندنی را به تصویر می کشدکه همه دیده اند و تجربه کرده اند و اعتقاد بسیاری که درست هم هست این است که همین مجالس و محافل باعث شده و می شود که عشق به امام حسین (ع) و ائمه اطهار در خون و رگ بچه های ما به جریان در بیاید و تاثیر سازنده ای در آینده و سرنوشت کودکان ما دارد.
... اما آنچه هدف من از بیان این نوشته است نه به تصویر کشیدن این صحنه ها که همه بیش از حقیر از نزدیک با آن مانوس بوده اند بلکه یاد آوری برخی کج اندیشی ها در برخورد با کودکان و نوجوانان در زمان حضور در این مجالس مخصوصا در مساجد می باشد.
خیلی وقتها دیده شده که متاسفانه برخی از بزرگان و ریش سفیدان با تعصب خاص خود صرف نظر از تاثیر حضور کودکان و نوجوانان در مجالس ، صرفا به این دلیل که بچه ها شلوغ می کنند یا ممکن است مسجد را کثیف کنند ، مانع از حضور انان در مساجد می شوند و گاها برخورد های بسیار ناشایستی که باعث دلزدگی و حتی تنفر بچه ها از مجالس دینی و مذهبی می شود که شایسته چنین مجالسی نبوده و نیست .
فراموش نکنیم که ما بزرگتر ها افتخار خادمی درگاه کسانی را داریم که خود در برخورد با کودکان بهترین و شایسته ترین الگو ها هستند . شنیده اید که پیامبر اعظم (ص ) با کودکان هم بازی می شدند و حتی نماز جماعت را به خاطر کودکی که بر پشتشان سوار شده طول داده اند و...
در جای جای زندگی ائمه ( سلام الله علیهم اجمعین) صحنه های زیبای مهر و عطوفت نسبت به کودکان موج می زند و ما به عنوان رهپویان طریق آن بزرگواران چگونه و با چه استدلالی به خود اجازه می دهیم در محفلی که به نام آن عزیزان برگزار می شود ، خلاف خواست و اراده شان عمل کنیم.
برخورد با کودکان روشهائی دارد که بهتر است به جای فرار از بار مسئولیت در این ایام به فراگیری آن بپردازیم چرا که امروزه حضور انان بسیار ضروری تر از حضور بزرگتر هاست چرا که آینده از آن آنان است و شالوده آینده فرزندان ما در مح-افل مذهبی امروز شکل می گیرد.
