سلام
فکر می کردم ما با حادثه عظیم عاشورا چه کردیم؟
چقدر پیام حضرت اباعبد الله را دریافتیم و چقدر عامل بودیم؟
راستی آنچه ما امروز به عنوان وامداران عاشورا دریافته ایم و همه ساله دو ماه عزاداری می کنیم و بر سر و سینه می زنیم همان است که ائمه می پسندند؟
آیا از آنهمه ایثار و رشادت امام حسین (علیه السلام ) و یاران وفادارش فقط عزاداری آموختیم؟
چقدر به باورهای عاشورا فکر کرده ایم؟
از مظلومیت امام حسین(ع) و یارانشان فقط عطش آنان را فهمیده ایم؟
آیا امام حسین (ع) شیوه عزاداری ما را می پسندند؟
از فلسفه قیام عاشورا چقدر می دانیم و چقدر به آن پایبندیم؟
به این نمونه ها فکر کنید:
- بلندگو در حال پخش اذان ظهر است و هیات عزاداری به شدت سرگرم عزاداری برای امام حسین (ع) و....
- در مساجد و تکایا و حسینیه ها تا پاسی از شب عزاداری می کنیم و جوانان ما نماز صبح را قضا می کنندو...
- صدای بلند گو های مساجد و حسینیه ها تا پاسی از شب بلند است و همسایه ها محکوم به تحمل ، حال در این همسایگی ممکن است مریض / کودک/ پیرمرد و پیر زن و...باشند.و....
- بسیاری از مقاتل بر منابر بدون سند و صرفا با هدف گریاندن مردم و.....
- ادوات و تجهیزات اصل عزاداری و مفهوم آن را زیر سوال برده اندو...
- در بسیاری از نوحه ها و مراثی فقط ظواهر مورد توجه قرار گرفته است و معنا و مفهوم فراموش شده و....
- ریتم تند برخی نوحه ها که برگرفته از ترانه های شاد و طاقوتی است و...
- نسبتهای دنیوی و دون که از ساحت مقدس ائمه و شهدای کربلا دور است و بیشتر وصف دلبران و معشوقه های دنیوی است و...
- ورودخرافه ها و ....
امسال تذکر حکیمانه مقام معظم رهبری در برچیدن خرافه ها و توجه به اصل و مفهوم و پیام های عاشورا باعث تحول خوبی در جامعه اسلامی ما شد .امید که با هوشیاری و حرکت انقلابی در سطح جامعه ، در زدودن ناخالصی ها از اصل عاشورا پیشقدم باشیم.
(( یا حسین))
کج اندیشی ممنوع !!!؟...
و باز محرم آمد و بیرق های عزاداری سرور وسالار شهیدان ، حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) بر سر در مساجد و حسینیه ها بر افراشته شد.
در این بین حضور پر شور و دیدنی کودکان همراه با پیشانی بند های ((یاحسین)) ((یا اباالفضل)) و.... صحنه هائی زیباو به یا ماندنی را به تصویر می کشدکه همه دیده اند و تجربه کرده اند و اعتقاد بسیاری که درست هم هست این است که همین مجالس و محافل باعث شده و می شود که عشق به امام حسین (ع) و ائمه اطهار در خون و رگ بچه های ما به جریان در بیاید و تاثیر سازنده ای در آینده و سرنوشت کودکان ما دارد.
... اما آنچه هدف من از بیان این نوشته است نه به تصویر کشیدن این صحنه ها که همه بیش از حقیر از نزدیک با آن مانوس بوده اند بلکه یاد آوری برخی کج اندیشی ها در برخورد با کودکان و نوجوانان در زمان حضور در این مجالس مخصوصا در مساجد می باشد.
خیلی وقتها دیده شده که متاسفانه برخی از بزرگان و ریش سفیدان با تعصب خاص خود صرف نظر از تاثیر حضور کودکان و نوجوانان در مجالس ، صرفا به این دلیل که بچه ها شلوغ می کنند یا ممکن است مسجد را کثیف کنند ، مانع از حضور انان در مساجد می شوند و گاها برخورد های بسیار ناشایستی که باعث دلزدگی و حتی تنفر بچه ها از مجالس دینی و مذهبی می شود که شایسته چنین مجالسی نبوده و نیست .
فراموش نکنیم که ما بزرگتر ها افتخار خادمی درگاه کسانی را داریم که خود در برخورد با کودکان بهترین و شایسته ترین الگو ها هستند . شنیده اید که پیامبر اعظم (ص ) با کودکان هم بازی می شدند و حتی نماز جماعت را به خاطر کودکی که بر پشتشان سوار شده طول داده اند و...
در جای جای زندگی ائمه ( سلام الله علیهم اجمعین) صحنه های زیبای مهر و عطوفت نسبت به کودکان موج می زند و ما به عنوان رهپویان طریق آن بزرگواران چگونه و با چه استدلالی به خود اجازه می دهیم در محفلی که به نام آن عزیزان برگزار می شود ، خلاف خواست و اراده شان عمل کنیم.
برخورد با کودکان روشهائی دارد که بهتر است به جای فرار از بار مسئولیت در این ایام به فراگیری آن بپردازیم چرا که امروزه حضور انان بسیار ضروری تر از حضور بزرگتر هاست چرا که آینده از آن آنان است و شالوده آینده فرزندان ما در مح-افل مذهبی امروز شکل می گیرد.
سلام
صاف و ساده
بدون غل و غش
صمیمی و مهربون
فقط
ســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلام
بدون توقع
بدون چشم داشت
بدون پز و افاده
بدون ریا
ســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلام
والســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلام
